1- دانشجوی دکتری حسابداری، گروه حسابداری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران 2- استادیار حسابداری، گروه حسابداری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران (نویسنده مسئول) ، ahmad.mohammady@iaut.ac.ir 3- استادیار حسابداری، گروه حسابداری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران 4- دانشیار حسابداری، گروه حسابداری، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (851 مشاهده)
پژوهش حاضر با رویکرد کیفی- کمی و با هدف ارائه الگویی جهت تعیین امتیاز شفافیت مالیاتی شرکت‌ها انجام شده است. جامعهآماریپژوهشدربخشکیفیخبرگانحوزهمالیاتیواساتیددانشگاهیبودهکه بهصورتنمونهگیریهدفمند غیر تصادفیانتخابومصاحبهباآنانتااشباعنظری(18 نفر)ادامهیافت، افزون بر مصاحبه های انجام شده به منظور افزایش اعتبار و جامعیت تحقیق، اسناد و مدارک موجود در خصوص گزارشگری مالیاتی، اجتناب مالیاتی و فرار مالیاتی به دقت مطالعه، بررسی و تحلیل شده است.همچنینجامعهآماریدربخش کمی،ازاساتیددانشگاه، مدیران مالی، حسابرسان مستقل و مأموران مالیاتیبودهکهتعداد36 نفربراساسجدولکرجسیومورگانبهصورتتصادفی، بهعنواننمونهانتخابشدند. ابزارگردآوریاطلاعاتدربخشکیفیمصاحبهنیمهساختاریافتهودربخشکمیپرسشنامه روشبهترین - بدترین(BWM)بود. رواییپرسشنامهتوسط خبرگانومتخصصانموردتاییدقرارگرفتوبرایتعیینپایاییپرسشنامهبهترین- بدترین برای هر دسته از ابعاد و متغیرها نرخ سازگاری محاسبه شد.بر اساس نتایج بدست آمده 32 عامل مؤثردر قالب شش بعد راهبری شرکتی، عوامل حسابرس، عوامل استراتژی، نسبت‌های مالی، ویژگی‌های عمومی و عوامل اجتماعی بر شفافیت مالیاتی شرکت‌ها شناسایی و بر اساس این عوامل، الگویی جهت تعیین امتیاز شفافیت شرکت‌های ایرانی ارائه گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که عوامل مربوط به راهبری شرکتی و عوامل اجتماعی بیشترین تأثیر را در میزان شفافیت مالیاتی شرکت‌ها دارد.
