چکیده در نظام بانکداری با ذخایر جزئی، بانک‌ها گاهی در پرداخت ذخایر قانونی بانک مرکزی دچار کسری می‌شوند. برخی از بانکها ذخایر احتیاطی نگه داری می کنند که در انتهای دوره پرداخت ذخایر، مازاد دارند. در این شرایط این عرضه و تقاضا زمینه ساز بازاری برای ذخایر بانک مرکزی می شود. از بانکهای مرکزی مدرن به دلیل اهمیت نرخ بهره‌ی این بازار، این نرخ را به عنوان نرخ بهره هدف عملیاتی خود انتخاب می‌کنند. نکته این‌جاست که قراردادی که در مبادلات ذخایر بازار بین بانکی صورت می‌گیرد قرارداد قرض است که در شریعت اسلامی بدان زیادتی تعلق نمی‌گیرد. متفکران بانکداری اسلامی سعی کرده‌اند قرارداد های جایگزینی برای مبادله در بازار بین بانکی معرفی نمایند. این مقاله چارچوب های مربوطه را به تفکیک روابط مبادلات بین بانکهای تجاری و مبادلات بین بانک مرکزی و بانک های تجاری معرفی و در نهایت مورد نقد و ارزیابی قرار می‌دهد.