مؤسسات مالی و به ویژه بانک‌ها از مهم‌ترین نهادهای اقتصادی یک کشور به شمار می‌روند که رشد و شکوفایی اقتصاد کشورها در گرو رشد و توسعه آن‌ها می‌باشد. از طرف دیگر از آنجا که بسیاری از بخش‌های اقتصادی نیازمند اخذ وام از بانک‌ها می‌باشند تغییر در رفتار وام دهی بانک‌ها در اثر تغییر در متغیرهای کلیدی اقتصاد، از جمله نوسانات در طول ادوار تجاری ممکن است فعالیت اقتصادی آن‌ها را با مخاطرات جدی مواجه کند. از این رو در این مطالعه اثر نوسانات اقتصاد کلان بر رفتار وام دهی بانک‌های تجاری در ایران طی دوره ١٣94 ـ ١٣53 با استفاده از مدل اقتصاد سنجی خود رگرسیو با وقفه‌های توزیعی (ARDL) الگوسازی می­شود. نتایج تخمین مدل ARDL نشان داد که وام دهی بانک­های تجاری( نسبت وام به دارایی بانک) با نوسانات تولید در طول ادوار تجاری رابطه بلندمدت دارد. به بیان دیگر، در بلندمدت بهبود شرایط اقتصادی منجر به پذیرش بیشتر ریسک اعتباری توسط بانک­ها و نسبت وام دهی بانک­های تجاری می­شود. از سوی دیگر افزایش دارایی بانک­های تجاری که تقریبی از اندازه بانک است، حاکی از تأثیر معنادار آن بر رفتار وام دهی بانک­های تجاری است. لذا بانک­های بزرگتر ریسک پذیری بیشتری در اعطای وام دارند. پایه پولی قادر به افزایش توان وام دهی بانک­ها ( بر حسب نسبت وام به دارایی­ها) نیست و در بلندمدت آن را هرچند به میزان ناچیز کاهش می­دهد