دوگونه هزینه کرد مال در راه خدا انفاق و پرداخت قرض­الحسنه است. یکی از هدف­های اصلی انفاق در دین پس از ساخته شدن انسان، کاهش فقر در جامه است. هدف این مقاله بر پایه نظریه­های موجود در زمینه اقتصاد اسلامی و فقر­زدایی آن است که اثر انفاق­ها و قرض­الحسنه­های پرداختی در جامعه را بر کاهش فقر ارزیابی کند. بر این پایه مدلی طراحی شده است و این مدل با داده­های استانی (شامل 27 استان) دوره 1383-1393 به روش پانل دیتا و با استفاده از بسته نرم افزاری ایویوز 9 برآورد شده است. نتیجه بررسی نشان می­دهد انفاق و قرض­الحسنه از عوامل کاهنده فقر بوده­اند. ضریب تاثیرگذاری انفاق بر متغیر شاخص فقر در استان­های کشور معادل 08/2- می­باشد که بر پایه آن به ازای یک درصد افزایش در انفاق، با ثبات سایر شرایط و عوامل، فقر معادل 08/2 درصد کاهش می­یابد. ضریب تاثیرگذاری تسهیلات قرض­الحسنه
بر فقر معادل 02/4- می­باشد که نشان­ می­دهد به ازای یک درصد افزایش در تسهیلات قرض­الحسنه در استان­های کشور، با ثبات دیگر شرایط، فقر معادل 02/4 درصد کاهش می­یابد. نتایج حاصل از برآورد مدل و گزارشات موید وجود رابطه منفی و معنادار میان وقفه دوم مخارج عمرانی دولت و شاخص فقر در استان­های مختلف کشور می­باشد و همچنین ضرایب تاثیرگذاری مخارج جاری دولت و تورم بر متغیر فقر منفی اما معنادار نمی­باشند.