1- دانشجوی دکتری گروه اقصاد، واحد میانه، دانشگاه آزاد اسلامی، میانه، ایران 2- گروه اقتصاد، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران (نویسنده مسئول) ، aleemran@iaut.ac.ir 3- گروه اقتصاد، واحد میانه، دانشگاه آزاد اسلامی، میانه، ایران
چکیده: (44 مشاهده)
در بین سیاستهای مختلف اقتصادی، سیاستهای پولی و مالی، بعنوان دو ابزار عمده و اصلی سیاستهای تثبیت اقتصادی که میتوانند بخشهای مختلف اقتصاد را تحت تأثیر قرار دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سیاست تثبیت اقتصادی بر رفاه اقتصادی در ایران در چارچوب الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی می باشد. در پژوهش حاضر درابتدا یک الگوی اقتصاد باز شامل بخشهای تقاضا، عرضه، و سیاستگذاری مدلسازی و طراحی شده است و سپس با استفاده از داده های فصلی دوره 2010 -2020 پارامترهای ساختاری الگو برآورد شده است. پس از برآورد پارامترهای الگو با شبیهسازی شوکهای مالی و پولی آثار آنها بر متغیرهای رفاه اقتصادی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نظری حاصل از حل الگوی پول در تابع مطلوبیت با استفاده از روش کنترل بهینه بیانگر این است که با کاهش نرخ رشد پول، نرخ بهره اسمی و تورم کاهش مییابد و منجر به افزایش ماندههای واقعی پول میشود؛ اما بر سطح تولید و مصرف وضعیت یکنواخت اثرگذار نیست. در نتیجه، با کاهش نرخ گسترش پولی، سطح رفاه وضعیت یکنواخت افزایش مییابد. همچنین، نتایج حاصل از مقداردهی پارامترهای الگو بر اساس واقعیات اقتصاد ایران و تحلیل حساسیت بیانگر این است که با کاهش نرخ رشد عرضه پول از 22 درصد در حالت پایه به 12 درصد در طول 10 دوره در وضعیت یکنواخت، باعث کاهش نرخ تورم از 46/19 درصد به 57/10 درصد شده است. همچنین، ماندههای واقعی پول سرانه از 1304/0 به 1352/0 و سطح رفاه سرانه از 129/17 به 160/17 افزایش یافته است. در چارچوب الگوی پول در تابع مطلوبیت، تولید سرانه و مصرف سرانه تغییر نمیکنند.
masomzadeh M, aleemran R, Eskandari Sabzi S. Investigating the Impact of Economic Stabilization Policy on Economic Welfare in Iran within the Framework of the Dynamic Stochastic General Equilibrium Model. mieaoi 2021; 10 (35) : 15 URL: http://mieaoi.ir/article-1-1758-fa.html
معصوم زاده موسی، ال عمران رویا، اسکندری سبزی سیما. بررسی تاثیر سیاست تثبیت اقتصادی بر رفاه اقتصادی در ایران در چارچوب الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی. نشریه اقتصاد و بانکداری اسلامي. 1400; 10 (35) :363-389
